حیرتِ خیام: وادیِ گمشدهی عارف
اگر به جهان نگاهی بیاندازیم، در مییابیم که امرِ ثابت «تغییر» است. گویی ذراتی مدام در حال پیوستن به یکدیگرند و در هر یک از این پیوندها پدیدهای آفریده میشود (انسان، کوزه، خشت یا هر چیز دیگری) و همان ذرات سپس از یکدیگر جدا میشوند و در ترکیب دیگری با یکدیگر پیوند میخورند. انسان که میمیرد ذرات بدنش تجزیه میشوند. آن ذرات در خاک خوراک جانورانی و یا تجزیه میشوند و بعدتر همان ذرات در ترکیبهایی جدید بروز پیدا میکنند و این چرخه به همین شکل ادامه پیدا میکند.