شماره 7 مجله 42 با موضوع «پست مدرنیسم» منتشر شد

در این شماره مجله ۴۲ به «پست‌مدرنیسم» پرداخته‌ایم. مقاله «از حقه سوکال چه باید بیاموزیم؟» نوشته پل بوقوسیان یکی از مهم‌ترین مقاله‌هایی است که در واکنش به ماجرای سوکال نوشته شده است. ماجرای سوکال از جمله رویدادهایی بود که بحث و گفتگوهای بسیاری را برانگیخت و منجر به شکل‌گیری پرسش‌های جدی پیرامون پست‌مدرنیسم شد. با وجود این، داوری اردکانی در کتاب «فلسفه در دادگاه ایدئولوژی» بدون آگاهی از واکنش‌ فیلسوفان برجسته به ماجرای سوکال عنوان می‌کند «اما ظاهرا فیلسوفان اروپایی و آمریکایی و پست‌مدرن‌ها وقعی به شیرین‌کاری آقای سوکال ننهاده و ظاهرا به حکم حکمت، جواب جاهلان را خاموشی دانسته‌اند» (ص ۱۴۴) «یک استاد میانمایه فیزیک که فلسفه نمی‌داند به قول یکی از نویسندگان خودمان با «اهل راز دروغین» (منظور صاحب‌نظران پست‌مدرن است) شعبده کرده است» (ص ۱۴۵) «بیضه در کلاه آقای سوکال نشکسته و شعبده ایشان در میان غیراهل فلسفه موثر افتاده است» (ص ۱۴۵). فیلسوفان و دانشمندان بسیار دیگری نیز به ماجرای سوکال واکنش نشان داده‌اند، امیدواریم در مجال دیگری برخی دیگر از این نقدها را ترجمه و منتشر کنیم. در مقاله «مرگ پست‌مدرنیسم و فراسوی آن»، آلن کیربی از مرگ پست‌مدرنیسم سخن می‌گوید و دوران موجود را دوران شبه‌مدرنیسم می‌نامد. او با خاطرنشان کردن اینکه آثار و اندیشه‌های پست‌مدرن مخاطب و تاثیرگذاری خود را از دست داده، ویژگی‌های دوران شبه‌مدرنیسم را ابتذال و بی‌اصالتی برمی‌شمارد. در مقاله «پست‌مدرنیسم مرده است» ادوارد داکس ضمن برشمردن دلایل خود مبنی بر مرگ پست‌مدرنیسم، از جمله آثار ویرانگر پست‌مدرنیسم را زیر سوال بردن معیار برمی‌شمارد. در جایی که معیاری مستقل و عقلانی وجود نداشته باشد، این بازار و قواعد آن است که تعیین کننده خواهد شد. چنین حالتی برای هنر، علم و فلسفه ویرانگر خواهد بود و آثار هنری، علمی و فلسفی چیزی جز کالایی قابل خرید و فروش نیستند. در مقاله «در دفاع از کلان روایت‌ها»، نویسنده به نقدهای پست‌مدرن‌ها به کلان روایتِ مارکسیسم می‌پردازد و سعی می‌کند نقدهای وارد را از نقدهای ناوارد جدا کند. پست‌مدرنیسم برای برخی انحراف جریان چپ و واکنشی ارتجاعی است، در حالی که برای برخی نوزایی و شکوفایی جریان چپ محسوب می‌شود. نویسنده با برشمردن «دیالکتیک روشنگری» نوشته آدورنو و هورکهایمر به عنوان نطفه پست‌مدرنیسم، در مجموع پست‌مدرنیسم را انحرافی در جریان چپ برمی‌شمارد.